در ایران امروز در منطقه دارای اقتدار فناوری هستیم و کشورهای مختلف اصرار دارند که بیوتکنولوژی، نانوتکنولوژی و فناوری ساخت نیروگاه را صادر کنیم. در عین حال مسائلی که پیش روی ما است شامل عدم تداوم و عدم انسجام کامل در سیاست های داخلی، کاهش تسهیلات بانکی برای تولید و تخصیص ارز به تولید، عدم توجه به زنجیره حمل و نقل یا ایجاد دانش و ضعف است. یکی از مؤسسات موفق در انتقال فناوری در سال های اخیر، عدم رغبت به صادرات و بازارهای دانش بنیان است. از مجموع 9000 شرکت دانش بنیان، تنها 70 گروه شرکت های بزرگ هستند و مابقی نیازمند بازار هستند.
کشور در شبکه فناوری بین المللی نیز با ضعف مواجه است و در این راستا نهادهای مالی و ضمانت های مالی نتوانسته اند سرمایه مردم عادی را به سمت تولید دانش بنیان جذب کنند، زیرا هیچکس به مردم ضمانت نمی دهد. ما در کشور نهادهای واسطه و افراد فعال بین مجلس، بازار و دانش بنیان نداریم.
در این راستا می توان سه سناریوی قدرت فناورانه را در نظر گرفت: سناریوی اول از دست دادن قدرت به دلیل مهاجرت شرکت ها، نخبگان و کارآفرینان نوپا است.
سناریوی دوم یک مشارکت یا قدرت شبکه ای است که می توانیم آن را به قدرت برسانیم، اما کاملاً در دست ما نیست و با همکاری کشورهای همسایه مانند هند، روسیه یا پاکستان ایجاد می شود.
سناریوی سوم ایجاد اقتدار یا اقتدار پایدار است تا بتوانیم با استفاده از توانمندی های 20 سال گذشته اقتدار خود را ایجاد کنیم.
راه حل های پیشنهادی شامل فعال سازی اتاق های فکر مرتبط با این حوزه، ارتقای دیپلماسی فناورانه، ایجاد شبکه منسجم و قوی در منطقه و ایجاد بازار برای شرکت های دانش بنیان است.
در این راستا ما در این وزارتخانه برنامه هایی برای توسعه نظام فناوری از جمله برگزاری رویداد شناسایی و معرفی شرکت های دانش بنیان به نهادها و سازمان ها داریم.
در این زمینه 20 حوزه پرداخت از جمله حوزه خودروهای برقی را شناسایی کرده ایم. ما در دام قیمت ارزان بنزین گرفتار شده ایم و مجبوریم خودروهای برقی تولید کنیم. طراحی و ساخت موتور هواپیما و کشتی و توسعه خدمات فنی از دیگر حوزه های پیشران است.
منبع: https://www.donyayekhodro.com/news/246967/%D8%AA%D9%88%D8%B3%D8%B9%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D9%82%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA